Αλλεργία: Μάθε Τα Πάντα!

Αλλεργία μπορεί να αναπτύξει ο καθένας από εμάς και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το ανοσοποιητικό μας σύστημα, παρ’ ότι λειτουργεί τέλεια έναντι των αντιγόνων που σχετίζονται με ιούς, βακτήρια και παράσιτα, κάποιες φορές αντιδρά και σε άλλα αντιγόνα που είναι «αθώα». Αυτά τα αντιγόνα ονομάζουμε αλλεργιογόνα. Λανθασμένα λοιπόν, θεωρούνται επικίνδυνα από το ανοσοποιητικό μας σύστημα και λόγω αυτού εκδηλώνει μια ανοσοαντίδραση απέναντί τους, τη λεγόμενη αλλεργική αντίδραση.

 Υπάρχουν δυο στάδια στην ανάπτυξη μιας αλλεργίας:

1ον: ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗ, όπου εμφανίζεται όταν το σώμα μας συναντήσει ένα αλλεργιογόνο, το αναγνωρίσει ως ξένο και τα λευκά αιμοσφαίριά μας σχηματίσουν ανάμνηση σε αυτό. Η ευαισθητοποίηση δεν παράγει καθόλου συμπτώματα. (Δεν είναι απαραίτητο ότι θα ευαισθητοποιηθούμε πάντα από την πρώτη φορά που το σώμα μας θα συναντήσει ένα συγκεκριμένο αλλεργιογόνο - μια ουσία μπορεί να γίνει ανεκτή για πολλά χρόνια πριν παρουσιαστεί μια αλλεργία)

2ον: ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ, εφόσον  έχει γίνει ευαισθητοποίηση του οργανισμού και εμφανιστεί εκ νέου το αλλεργιογόνο, ακόμη και μια ελάχιστη ποσότητά του μπορεί να προκαλέσει την αντίδραση αυτή.

 

Ποια είναι τα πιο συνηθισμένα αλλεργιογόνα;

1. ΑΚΑΡΕΑ ΟΙΚΙΑΚΗΣ ΣΚΟΝΗΣ – Είναι  πολύ μικρά και δεν φαίνονται με γυμνό μάτι. Αναπτύσσονται κυρίως σε ζεστές και υγρές συνθήκες και μεγάλος αριθμός τους μπορεί να βρεθεί σε στρώματα, μαξιλάρια, κλινοσκεπάσματα και λούτρινα παιγνίδια.
2. ΓΥΡΗ ΧΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΔΕΝΤΡΩΝ – Οι γύρεις αποτελούν το αρσενικό αναπαραγωγικό τμήμα των φυτών που γονιμοποιούν άλλα φυτά του ίδιου είδους. Είναι μικροί κόκκοι και μεταφέρονται  είτε από έντομα είτε μέσω του αέρα για μεγάλα χρονικά διαστήματα και όταν φτάσουν στα μάτια, τη μύτη ή τους πνεύμονες ενός ευαισθητοποιημένου ατόμου προκαλούν μια αλλεργική αντίδραση. 3. ΕΠΙΘΗΛΙΑ ΖΩΩΝ (ΛΕΠΙΑ ΔΕΡΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΡΙΧΕΣ) – Συνήθως τα γουνοφόρα ζώα προκαλούν αλλεργίες.
3. ΤΡΟΦΙΚΑ ΑΛΛΕΡΓΙΟΓΟΝΑ – Γάλα αγελάδος, αυγά, φιστίκια, ξηροί καρποί, θαλασσινά, ψάρια κ.α. Οι τροφικές αλλεργίες είναι δυνατόν να εκδηλωθούν με διάφορες μορφές, από επεισόδια με ήπια συμπτώματα όπως αίσθημα νυγμού και διόγκωση χειλιών έως κρίσεις απειλητικές για τη ζωή.
4. ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΑΛΛΕΡΓΙΕΣ – Κυρίως με τα αντιβιοτικά συμβαίνει.
5. ΤΣΙΜΠΗΜΑΤΑ ΕΝΤΟΜΩΝ – Κυρίως τσιμπήματα από μέλισσες και σφήκες.

Παρ’ όλο που δεν καταλαβαίνουμε πλήρως γιατί κάποια άτομα αναπτύσσουν αλλεργίες και κάποια άλλα όχι, είναι σαφές ότι οι αλλεργίες έχουν την τάση να εμφανίζονται σε ορισμένες οικογένειες. Αυτήν την  κληρονομική προδιάθεση αποκαλούμε ατοπία. Περιβαλλοντικοί παράγοντες, επίσης παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη των αλλεργικών νοσημάτων, γι’ αυτό και τις περισσότερες φορές δεν εμφανίζουν όλα τα μέλη της οικογένειας την ίδια έκταση προσβολής, ακόμα και αν είναι μονοζυγωτικοί δίδυμοι. Παράγοντες που ενεργούν νωρίς στη ζωή, ίσως και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, επηρεάζουν στο αν θα αναπτυχθεί ή όχι μια αλλεργία. Ο αριθμός, επίσης των ιογενών λοιμώξεων  στην πρώιμη παιδική ηλικία ενδέχεται να επιδρά καθώς φαίνεται ότι προστατεύουν από την ανάπτυξη αλλεργίας.

 

Ποιά ιατρικά προβλήματα σχετίζονται με την αλλεργία;

1. ΑΣΘΜΑ
2. ΕΠΟΧΙΚΗ ΑΛΛΕΡΓΙΚΗ ΡΙΝΙΤΙΔΑ
3. ΕΚΖΕΜΑ – ΔΕΡΜΑΤΙΤΙΔΑ – ΚΝΙΔΩΣΗ - ΑΓΓΕΙΟΟΙΔΗΜΑ   
4. ΝΑΥΤΙΕΣ – ΚΟΙΛΙΑΚΑ ΑΛΓΗ – ΔΙΑΡΡΟΙΕΣ – ΑΝΑΦΥΛΑΞΙΑ

Πως διαπιστώνουμε σε τι έχουμε αλλεργία;

Αν πιστεύουμε ότι πάσχουμε από κάποια αλλεργία είναι πολύ σημαντική η ακριβής διάγνωση.  Τα τεστ αλλεργιών προσπαθούν να ανακαλύψουν το υπεύθυνο αλλεργιογόνο. Ακόμα όμως και να γνωρίζουμε ήδη το αλλεργιογόνο, τα τεστ είναι απαραίτητα για τον εντοπισμό της αιτίας για να προγραμματιστεί η κατάλληλη θεραπεία. Το ποιά διαγνωστική δοκιμασία είναι κατάλληλη για τον καθένα μας εξαρτάται από τις λεπτομέρειες της αλλεργικής αντίδρασης. Επομένως είναι απαραίτητη η επίσκεψή μας σε ειδικό αλλεργιολόγο.

 

Για να ξέρουμε κάτι παραπάνω…

• Δεν είμαστε σε θέση ακόμα να θεραπεύσουμε τις αλλεργίες, όμως μετριάζουμε τα συμπτώματα με το κατάλληλο σχήμα θεραπείας, συνδυασμός φαρμακευτικής αγωγής και αποφυγής αλλεργιογόνων.

• Το ενδοοικογενειακό περιβάλλον παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο εφόσον περνάμε πολύ χρόνο μέσα στο σπίτι μας και έχοντας υπόψη ότι η πιο συχνή αλλεργία είναι στα ακάρεα της οικιακής σκόνης, ΑΕΡΙΣΤΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΑΣ!!!

• Η ανοσοθεραπεία χρησιμοποιείται μόνο στα άτομα που δεν είναι αποτελεσματικός ο συνδυασμός της φαρμακευτικής θεραπείας και της αποφυγής του αλλεργιογόνου.

• Διαθέσιμες είναι πολλές συμπληρωματικές θεραπείες όπως: ομοιοπαθητική,  βελονισμός, βοτανοθεραπεία, απευαισθητοποίηση μέσω ενζύμων  κ.α. Σε κάθε περίπτωση κρίνεται απαραίτητη η πολύ προσεκτική επιλογή του συμπληρωματικού θεραπευτή.

Πηγή: «ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ ΙΑΤΡΟΣ» Dr JOANNE CLOUGH
Επιμέλεια: Καφρίτσα Άννη, Νοσηλεύτρια- Βοηθός Φαρμακείου